کد مطلب:38153 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:28

گنجینه پرسمان » اهل بيت

چرا هنگام دعا پيامبران، امامان و حضرت فاطمة زهرا(س) را صدا مي كنند؟

انبيا ، ائمة اطهار، اولياي بزرگ الهي و علما از مقام والايي نزد خدا برخوردارند. وجود چنين مقاماتي موجب خير و بركت براي ساير موجودات است. ايشان آن قدر نزد خدا عزيزند كه اگر شخص گرفتاري به نزد آن ها برود و توسل جويد، از خداوند مي خواهند گرفتاري او را حلّ كند. خدا بنا به مصلحت خويش وساطت ايشان را وا نمي گذارد. خدا در قرآن خطاب به اهل ايمان مي فرمايد: اي كساني كه ايمان آورده ايد! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد و وسيله اي براي تقرب به او بجوييد.3

اين آيه به وسيله جويي و تقرّب كه عبارت از هر چيزي است كه موجب قرب انسان به خدا شود، مثل عبادات، نماز، روزه و كارهاي نيك، به توسل جويي از بزرگان دين، توصيه كرده، به شرطي كه انسان آن ها را در لطف و محبت و عنايت، مستقل نپندارد. توسل امري نيكو و داراي اثرات فراواني است.

قرآن مسئلة توسل را مورد تأييد قرار داده است: خداي متعال به پيامبر(ص) خطاب مي كند: اگر آن ها هنگامي كه به خويشتن ستم كردند (و مرتكب گناهي شدند) به سراغ تو مي آمدند و از خداوند عفو و بخشش طلب مي كردند و تو نيز براي آن ها عفو و بخشش طلب مي كردي، خداوند را توبه پذير و رحيم مي يافتند.4

اين آيه، توسل و شفاعت را تأييد مي كند. معناي آيه چنين است كه: اي پيامبر! تو آن قدر مقام و منزلت با ارزش و والايي داري كه هنگام رجوع گناهكارِ پشيمان به تو و نيز موافقت تو براي وساطت، گناهان ايشان را مي بخشيدم.

مردم براي طلب حوائج وخواسته هاي خود به افرادي كه نام باب الحوائج به خود گرفته اند، مراجعه مي كنند.

دعاي شريف توسل كه در شب هاي چهارشنبه خوانده مي شود از مضامين عاليه و روشني برخوردار است كه حكايت بالايي از توسل و تقرب جويي درونش نهفته است.

مردم به اين دليل نام اولياي الهي را بر زبان جاري كرده و استمداد مي طلبند كه آن ها نزد خدا مقرب و عزيزند و مي توانند براي درماندگان و افراد گناهكار بخشش و غفران طلب كنند.





3 مائده (5) آية 35.

4 نساء (4) آية 64.